پس از پایان شکوهمند کوئنرینگر، قلعه آگشتاین تقریباً یک قرن و نیم در ویرانه باقی ماند. پس از آن، دوک آلبرشت پنجم، آن را به عنوان یک فیف به مشاور معتمد خود، گئورگ شِک ووم والد، داد.
بنابراین در سال 1423 چک شروع به ساخت "Purgstal" کرد، همانطور که امروزه هنوز می توان روی یک لوح سنگی بالای دروازه سوم خواند. در مشقت‌های سخت، رعایای فقیر به مدت هفت سال سنگ بر سنگ می‌گذاشتند تا این که ساختمان کامل شد و اکنون به نظر می‌رسید که ابدیت را به چالش می‌کشد. با این حال، چک با روحیه بالا، خود را از یک دولتمرد شایسته و مورد احترام جهانی به یک بارون دزد خطرناک و شکارچی تبدیل کرد، به یک وحشت در جنگل و در کل دره دانوب.
همانطور که در سنگر امروزی، یک در کم ارتفاع به یک تخته سنگی بسیار باریک در ارتفاعی سرگیجه‌آور منتهی می‌شد. منظره ای فوق العاده به دنیای زیبایی های الهی است. شِک باغ گل رز خود را نامید و به ظلم و بی رحمی، بشقاب اضافه کرد و با بی مهری زندانیان را بیرون راند، به طوری که آنها فقط انتخاب داشتند که یا از گرسنگی بمیرند یا با پریدن به اعماق وحشتناک پایانی سریع برای رنج خود آماده کنند.
با این حال، یکی از زندانیان به اندازه کافی خوش شانس بود که در شاخ و برگ های انبوه یک درخت افتاد و به این ترتیب خود را نجات داد، در حالی که یکی دیگر توسط یک سرباز مغرور، پسر معشوقه فون شوالنباخ، آزاد شد. اما در حالی که مردانی که از مرگ فرار کرده بودند به وین شتافتند تا کارهای شیطانی پیبالد را به دوک بازگو کنند، ارباب قلعه خشم خود را بر سر جوانان بیچاره خالی کرد. شک پسر را به سیاه چال انداخت و زمانی که جاسوسان گزارش دادند که دوک در حال مسلح شدن به آگشتاین است، او به سرسپردگان خود دستور داد که زندانی را ببندند و او را از بالای صخره های باغ گل رز به پایین پرتاب کنند. سرسپردگان از قبل می خواستند دستور را اطاعت کنند و پوزخند می زدند که زنگ خیابان به آرامی و با جدیت از کرانه باختری به صدا درآمد و چک به درخواست جدی یونکر فرصت کافی داد تا روح خود را به خدا بسپارد. صدای زنگ در تهویه محو شده بود.
اما به مشیت خدا، ناقوس کوچولو مدام به صدا در می‌آمد، صدایی که بر امواج رودخانه می‌لرزید، نمی‌خواست تمام شود، و به قلب بیهوش توصیه می‌کرد که داخل و خارج شود... بیهوده. تنها لعنت‌های وحشتناکی بود که چون زنگ لعنتی خاموش نمی‌شد، پژواک صدا در ذهن سرسخت هیولا بود.
با این حال، در این بین، فرمانده گئورگ فون اشتاین، شبانه به دستور دوک قلعه را محاصره کرده بود، با زدن سکه ها و اطمینان از مصونیت کامل دروازه ها را باز کرد، و بنابراین از آخرین تخلف جلوگیری شد. چک دستگیر شد، دوک همه کالاها را باطل اعلام کرد و در فقر و تحقیر به زندگی خود پایان داد.