Nom onglécklechen Enn vu Kuenringer blouf d'Schlass Aggstein bal annerhallef Joerhonnert a Ruine. Doropshin huet den Herzog Albrecht V. et sengem vertrauenswürdege Schäfferot a Kammerherre Georg Scheck vom Walde als Léif ginn.
Also 1423 huet de Scheck ugefaange fir de 'Purgstal' ze bauen, wéi et haut nach op enger Stengplack iwwer der drëtter Paart ze liesen ass. An haarder Drudgery, déi aarm Sujeten geluecht Steen op Steen fir siwe Joer bis d'Gebai fäerdeg war an elo schéngt Éiwegkeet ze verteidegen. De Scheck huet sech allerdéngs héichgehalen, vun engem verdéngten an allgemeng respektéierte Staatsmann an e geféierleche Raiberbaron a Schnapp, an en Terror am Bësch an am ganzen Donau-Dall ëmgewandelt.
Wéi haut an der Héichbuerg huet eng déif Dier zu enger ganz schmueler Fielsplack op enger schwindeleger Héicht gefouert. Ass eng wonnerbar Vue an eng Welt vu gëttlecher Schéinheet. De Scheck huet säi Rousegäertchen genannt, huet d'Grausamkeet, d'Plack bäigefüügt an huet d'Gefaangenen häerzlech erausgedréckt, sou datt se nëmmen d'Wiel haten, entweder zum Doud ze hongeréieren oder e séieren Enn vun hirem Leed virzebereeden andeems se an déi schrecklech Déift sprangen.
Ee Gefaangenen hat awer d'Gléck, fir an dat dichte Blat vun engem Bam ze falen a sech domat ze retten, während en anere vun engem häerzleche Schäfferot, dem Jong vun der Maîtresse von Schwallenbach, befreit gouf. Awer während d'Männer, déi dem Doud entkomm waren, op Wien gerannt sinn, fir dem Herzog vun de Béisen Doten vum Piebald ze soen, huet den Här vum Schlass seng Roserei op déi aarm Jugend ausgeléist. De Scheck huet de Jong an den Dungeon geheit, a wéi d'Spioune gemellt hunn, datt den Herzog géint Aggstein bewaffnet huet, huet hien seng Handwierker bestallt, de Prisonnéier ze verbannen an iwwer d'Fielsen vum Rousegäert ze geheien. D'Hénger ware schonn amgaang den Uerder ze lauschteren, grinsend, wéi d'Ave-Klack mëll a feierlech vun der Westbank geklappt huet an de Scheck dem Junker op seng eeschte Wonsch genuch Zäit kritt huet fir seng Séil Gott ze luewen, bis zum leschten Toun vum d'Klack huet an der Belëftung geklappt war verschwannen.
Mee duerch Gottes gnädeg Versuergung huet déi kleng Klack ëmmer erëm geklappt, de Klang, deen iwwer d'Wellen vun de Floss ziddert, wollt net ophalen, an huet dem piebalden Häerz opgeruff, sech eran an eraus ze dréinen ... ëmsoss; fir nëmmen schrecklech Fluchen, well dat verdammt Klingt net stierwe wier den Echo vum Klang am haartnäckege Geescht vum Monster.
An der Tëschenzäit huet de Kommandant Georg von Stein awer op Uerder vum Herzog d'Buerg nuets ëmginn, geknallt Mënzen an d'Versécherung vu voller Stroflosegkeet hunn d'Dier opgemaach, an esou gouf de leschte Mëssbrauch verhënnert. De Scheck gouf gefaangen, vum Herzog fir all Wueren deklaréiert an huet säi Liewen an Aarmut a Veruechtung ofgeschloss.