St. Michael
Św. Michała wznosi się nieco nad Dunajem, na tarasie u podnóża góry Michaelerberg, która stromo opada do Dunaju tutaj, między Spitz an der Donau a Weißenkirchen in der Wachau, na obszarze, gdzie po roku 800 Karol Wielki był królem Cesarstwo Frankońskie od 768 do 814 Rzeszy było obszarem przekazanym biskupstwu Pasawy. Biskupstwo Pasawy było świeckim panowaniem książąt biskupów Pasawy, które istniało do 1803 roku, czyli do czasu sekularyzacji, sekularyzacji, rozdziału kościoła od państwa.
W obecnym miejscu kościoła św. Michała Karol Wielki kazał zbudować sanktuarium Michała zamiast celtyckiego miejsca ofiarnego. W chrześcijaństwie święty Michał uważany jest za zabójcę diabła i najwyższego wodza armii Pana. Po zwycięskiej bitwie pod Lechfeld 10 sierpnia 955 r., będącej kulminacją najazdów węgierskich, Archanioł Michał został patronem Cesarstwa Wschodnio-Frankońskiego, wschodniej części imperium powstałej z podziału Cesarstwa Franków w 843 r. wyjaśnił wczesnośredniowieczny prekursor Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
Zewnętrznie kościół św. Michała składa się z czteroprzęsłowej nawy z cofniętym, trójprzęsłowym chórem z piątą ósemką, okalającym go gzymsem i nakrytymi szczytami przyporami z młotem wodnym. Dwu- i trzypanelowe okna maswerkowe mają formy akwariów, koniczyny i półkolistych łuków. Od strony południowej znajduje się bogato zarytowany portal barkowy. Na grzbiecie prezbiterium znajdują się terakotowe hodowle jeleni i koni, tzw. zajęcy. Czterokondygnacyjna wieża zachodnia o konstrukcji gzymsowej umieszczona jest w połowie nawy. Nawa, przypory i wieża składają się z nieotynkowanego muru z kamieniołomu z lokalnymi kamieniami i otworami po rusztowaniach.
Wraz z pojawieniem się armat w XIV wieku kwadratowe baszty fortyfikacji zostały zastąpione basztami okrągłymi, ponieważ okrągłe baszty są mniej podatne na uszkodzenia od kul armatnich uderzających w nie z boku. Mur otaczający kościół św. Michała, który pierwotnie miał około 14 metrów wysokości i częściowo służył jako mur okładzinowy ze względu na różnicę poziomów w stosunku do Dunaju, został podniesiony w 7 r. I wzmocniony w 1575 i 1605 r. Okrągła wieża w południowo-wschodnim narożniku fortyfikacji była dawniej połączona z kostnicą łukowym mostem, po którym można spacerować, dziś z pływającą podłogą
Książę-arcybiskupstwo Salzburga rządziło po prawej stronie Dunaju od 860 r., natomiast lewa strona podlegała biskupstwu Pasawy. Po tym, jak diecezja Passau była sufraganem archidiecezji Salzburga, całe Wachau należało bezpośrednio lub pośrednio do księcia-arcybiskupstwa Salzburga. Biskupstwo sufragańskie jest diecezją jednoosobową archidiecezja jest podporządkowany. Ufortyfikowany kościół św. Michała był kościołem macierzystym Wachau. Od kasaty parafii w 1784 r. przez cesarza Józefa II kościół św. Michała jest kościołem filialnym parafii Wösendorf. Wcześniej parafia Wösendorf była od XII wieku filią św. Michała.
Ossuarium św. Michała, zbudowane pod koniec XIV wieku, zostało ufundowane w 14 roku przez obywatela Wösendorf „Seyfrid den freytl” i jego żonę Margret. Ossuarium na wschód od kościoła filialnego św. Michała to wąski, wysoki budynek o 1395/XNUMX stopniu i mocnych, schodkowych przyporach oraz dwupasmowych ostrołukowych oknach z czterolistnymi maswerkami i ostrołukowych z trójliściowymi zamknięciami. Gładka ściana szczytowa zachodnia zwieńczona sześcioboczną wysuniętą wieżyczką kalenicową z ostrosłupowym hełmem i wieńcem szczytowym na konsoli.
W zachodniej ścianie szczytowej umieszczono także ostrołukowy portal. Na ścianie zachodniej zachowały się pozostałości monumentalnego malowidła ściennego św. Krzysztofa w kapeluszu książęcym z 4. ćw. XV wieku. Wewnątrz kostnica jednoprzęsłowa ze sklepieniem żebrowym na konsolach kielichowych i reliefowym zwornikiem z herbem z trzema sercami. Inwentarz składa się ze szczątków mumii w gablotach i 15 trumien oszczędnościowych Josephine. Cechą szczególną ossuarium św. Michała jest to, że budynek zwany ossuarium jest kaplicą, w której znajduje się ossuarium. Ossuarium, czyli ossuarium, było miejscem gromadzenia kości z cmentarzysk, na których należało zrobić miejsce na dalsze pochówki. Ossuaria zostały wprowadzone w XI i XII wieku. Dlatego kostnica jest często połączona z cmentarzem, jak w przypadku św. Michała. Szczególnie w tej formie ossuarium nosi nazwę Karner. Chrześcijańskie ossuaria są często poświęcone Archaniołowi Michałowi. Mogą mieć dwie kondygnacje lub być dobudowane później, często z kaplicą w górnej izbie. Na przełomie XIX i XX wieku ossuaria wyszły z użycia.
Wachau rozciągało się od Spitz an der Donau do Weißenkirchen in der Wachau, a dno doliny od St. Michael przez Wösendorf i Joching do Weißenkirchen było znane jako Thal Wachau.
Do 1850 r. taras aluwialny na północnym brzegu Dunaju od St. Michael do Weißenkirchen był znany jako „Dolina Wachau”. Thal Wachau obejmuje miasta Weißenkirchen, Joching, Wösendorf i St. Michael, które razem tworzą jedną całość. Winorośl uprawiano już w dolinie Wachau w IX wieku. W Thal Wachau Vinothek w Weißenkirchen winiarze z Thal Wachau prezentują swoje wina, których można degustować od kwietnia do października.
